لاییک بودن یا نبودن
نکته‌ی این برنامه این بود که مهمان برنامه که عضو کمسیون بهداشت مجلس است و طبعا به آمار و ارقام هم دسترسی دارد. اعلام فرمودند که از نظر سرانه مصرف قرص‌های روان‌گردان و داروهای مربوط به بیماری‌های روانی و افسردگی و (در کل بیماری‌های روحی نه جسمی ) سرانه کشور ما به اندازه سرانه کشورهای توسعه یافته‌ی غربی است.
نگاه مثبت : خدا را شکر می‌گویم لااقل در این یک مورد سرانه‌ی مردمان کشور ما کمتر از کشورهای اروپایی نیست.
نگاه منفی: وقتی نوبت به رفاه و بهداشت و آسایش و امید به زندگی و چه و چه می‌شود؛ فاصله‌ی ما با مردم سایر کشورها بسیار زیاد است. بدآ به حال ما
نظریه : اینکه ما از لحاظ شاخص‌های بهداشتی و رفاهی دارای فاصله با کشورهای متمدن و غربی هستیم چیزی نیست که گفتنش تازگی داشته باشد. دلیلش هم مشخص است. اما در خصوص بیماری‌های روانی و افسردگی و مواد مخدر چرا باید مصرف در کشور ما بالا باشد؟
مگر ما معتقد نیستیم که یک کشور دینی و مذهبی هستیم. (کاری به دولت ندارم ) خودمان که این ادعایمان گوش خودمان را هم پر کرده است.
مگر ما نماز و شفا و معجزه و توسل و راز و نیاز و گریه و توکل و هزار و هزار تا از اینها نداریم؟
مگر ما ارتباط‌مان با خدا بیست نیست؟(چه وزنی!!)